Towarzyszący mu wiatr zrywa się mocniej.
Choć wie, że czas upływa, wraz z kwitnącymi narcyzami oraz spadającymi z drzew liśćmi, czuje się, jakby jutra miało nie być — czuje to na tyle mocno, że nie jest w stanie nic z tym zrobić. Niemoc i bezsilność dominują mu od ostatnich lat. Ciągle poczucie czekania, aż coś się wydarzy, a przez to prokrastynacja. Wszystko staje się coraz bardziej mgliste. Nie jest świadom otoczenia. Traci kontrolę nad sobą. Tym, jak się zachowuje, tym, co myśli. Jest to od niego kompletnie niezależne.
To tylko twoja paranoja, myśli.
Nie wie już sam, kim tak naprawdę jest.
[100 słów: Żonkil otrzymuje 5 Punktów Doświadczenia]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz