Biały Kruk
aparycja
Biały Kruk jest dalmatyńczykiem, co w oczy rzuca się od razu. Pod żadnym względem nie można mu odmówić, bycia podręcznikowym przykładem swojej rasy. To, że jej przedstawiciele przeważnie pozostają pieszczochami, to inna sprawa. Przez swoje charakterystyczne umaszczenie pies jest widoczny z kilometra. Bielusieńkie futro w sporadyczne czarne plamki wyróżnia się na tle brązów i zieleni przez większą część roku. Dopiero pośród śniegu staje się ono nieco problematyczne do spostrzeżenia. Z kolei jego spokojne oczy mają barwę gorzkiej czekolady i bywają na wskroś rozczulające. Na szyi lubi mieć swoją czerwoną apaszkę, która jeszcze dodatkowo go wyróżnia.
charakter
Białego najprościej opisać jako lekkoducha. Nie lubi zobowiązań, nakazów ani zakazów. Dlatego praca z nim na siłę jest bardzo toporna. O wiele więcej załatwić z nim można spokojem oraz prośbą. Nie oznacza to jednak, że to „o wiele więcej” to jakoś specjalnie dużo. Nic podobnego. Pies ten, jeśli chodzi o jakąkolwiek pracę, jest bardzo leniwy. W sytuacjach ekstremalnych, kiedy ma do wyboru naganę albo zrobienie czegoś, weźmie się za to od razu. Najczęściej jednak woli prokrastynować, obijać się i podziwiać świat na własną łapę.
Pod wieloma względami odznacza się niezależnością. Szybko się uczy, potrafi wiele zrobić samodzielnie, a także niespecjalnie lubi trzymać się w towarzystwie dużej ilości psów. Wyjątkiem może być sytuacja, w której wszystkie z nich bardzo dobrze zna. Jakby przyjrzeć się bliżej jego zachowaniom, to spora część z nich zależy od tego, z kim aktualnie dalmatyńczyk ma do czynienia. Wśród znajomych mu osób ma w sobie wiele spokoju oraz cierpliwości. Często milczy, jeśli coś mi się nie podoba, albo odcina się od rozemocjonowanej osoby. Z drugiej strony jest także dużo bardziej otwarty, by w przyjaznej atmosferze wypowiedzieć się szczerze całkowicie szczerym. Z kolei mając wokół siebie nieznajomych, Biały dużo łatwiej daje ponieść się emocjom. Nietrudno go zirytować, przestraszyć, a przez te dwa uczucia bardzo blisko do jego złości.
Wszelkie aktywności tego ucznia są nagłymi skokami energii. Bardzo ciężko przychodzi mu systematyczna praca według planu. Właśnie z tego powodu spora część jego akcji jest podyktowana chwilowym impulsem. Prosto można by przez to wywnioskować, że to, co robi, nie ma w sobie ani krzty pomyślunku i w zasadzie często bywa to prawda. Nie oznacza to jednak, że można zakwalifikować go jako psa głupiego. Jego inteligencja objawia się raczej w szybkim przyswajaniu informacji oraz talencie do wyciągania wniosków.
Pod wieloma względami odznacza się niezależnością. Szybko się uczy, potrafi wiele zrobić samodzielnie, a także niespecjalnie lubi trzymać się w towarzystwie dużej ilości psów. Wyjątkiem może być sytuacja, w której wszystkie z nich bardzo dobrze zna. Jakby przyjrzeć się bliżej jego zachowaniom, to spora część z nich zależy od tego, z kim aktualnie dalmatyńczyk ma do czynienia. Wśród znajomych mu osób ma w sobie wiele spokoju oraz cierpliwości. Często milczy, jeśli coś mi się nie podoba, albo odcina się od rozemocjonowanej osoby. Z drugiej strony jest także dużo bardziej otwarty, by w przyjaznej atmosferze wypowiedzieć się szczerze całkowicie szczerym. Z kolei mając wokół siebie nieznajomych, Biały dużo łatwiej daje ponieść się emocjom. Nietrudno go zirytować, przestraszyć, a przez te dwa uczucia bardzo blisko do jego złości.
Wszelkie aktywności tego ucznia są nagłymi skokami energii. Bardzo ciężko przychodzi mu systematyczna praca według planu. Właśnie z tego powodu spora część jego akcji jest podyktowana chwilowym impulsem. Prosto można by przez to wywnioskować, że to, co robi, nie ma w sobie ani krzty pomyślunku i w zasadzie często bywa to prawda. Nie oznacza to jednak, że można zakwalifikować go jako psa głupiego. Jego inteligencja objawia się raczej w szybkim przyswajaniu informacji oraz talencie do wyciągania wniosków.
umiejętności
SZYBKOŚĆ
31
SIŁA
28
POZIOM MEDYCZNY
15
WITALNOŚĆ
18
ZRĘCZNOŚĆ
19
TRENING
zakończony
relacje
RODZINA
Nie zna swojej biologicznej rodziny. Gdy był młodszy, opiekowali się nim głównie Cynamonowa Pestka, Manaci Olbrzym oraz jego mentorka. Traktuje ich jak swoją prawdziwą rodzinę, chociaż z Bananką od dawna ma dużo gorsze stosunki. Sytuacja stała się jeszcze bardziej napięta od jego mianowania. Do reszty psów, nawet z własnego klanu, bywa nieufny.
MENTOR
UCZNIOWIE
Brak i niech Gwiezdni czuwają, by się to nie zmieniło.
PARTNER
Brak. Chociaż jego relacje to definicja "to skomplikowane". Miał dość bliską relację z Chmurnym Zmierzchem (Flumine) i trochę leci na swojego BFF z Industrii Omszoną Krtań.
POTOMSTWO
Ha, nie ma takiej opcji. Chyba że jakieś adopcyjne, ale biedne to będą szczeniaki.
ciekawostki
Czasem podkrada i zjada owoce, głównie lubi arbuzy.
Jedyne ptaki, za jakimi przepada to te gotowe do jedzenia. Innych nie cierpi.
Zdarza mu się wykradać zioła medykom.
Często odurza się środkami psychoaktywnymi ze swoim najlepszym kumplem.
Jego imię to swego rodzaju kara od jego mentorki. Można o tym przeczytać w opowiadaniu z jego mianowania.
Czuje się nieco dziwnie przez swoje umaszczenie, które jest dość nietypowe jak na psa należącego do klanu.
Jedyne ptaki, za jakimi przepada to te gotowe do jedzenia. Innych nie cierpi.
Zdarza mu się wykradać zioła medykom.
Często odurza się środkami psychoaktywnymi ze swoim najlepszym kumplem.
Jego imię to swego rodzaju kara od jego mentorki. Można o tym przeczytać w opowiadaniu z jego mianowania.
Czuje się nieco dziwnie przez swoje umaszczenie, które jest dość nietypowe jak na psa należącego do klanu.
dodatkowe informacje
AUTOR CYTATU
Billy Raffoul [„I'm Not A Saint”]
KONTO DISCORD
OrangeMind#5703
ŹRÓDŁO ZDJĘCIA
OSTRZEŻENIA
0/3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz