Od Carmen CD Praxidike'a

← Poprzednie opowiadanie

- Potrzebujesz pomocy? - zapytał. Nie ufałam mu zbytnio mimo, że był mi znajomy. Nie byłam pewna tego, czy potrzebuję pomocy. Podobno co dwie głowy to nie jedna, ale czasem warto działać w pojedynkę, kiedy nie ufa się drugiej osobie albo nie zna się jej wystarczająco, aby stwierdzić że można jej zaufać. Ale może jednak warto zaryzykować? Pomoc może się opłacić. Robiło się coraz chłodniej, niedługo zima. Nie dość, że na co dzień jest mało zwierzyny nawet w cieplejsze pory roku, to w zimie może jej w ogóle nie być. Możliwe, że nie przeżyję. Ale może pozwolę przeżyć komuś innemu. Zawsze istnieje jakaś szansa. Mam nadzieję, że kiedyś będzie inaczej. Warto liczyć na coś więcej.
- Niezupełnie, ale dobrze jest czasem polować z kimś, nie tylko w pojedynkę. - odpowiedziałam po krótkim zastanowieniu się. Zauważyłam po chwili oznaki starości u psa, z pewnością nie należał do młodych, pełnych energii psów. Widać było mimo wszystko siłę, potęgę. Miał na sobie wiele blizn co znaczyło o wielu przebytych walkach, był zapewne pełen doświadczeń. Poczułam zawstydzenie. - Może to Ty potrzebujesz pomocy? - dodałam, uśmiechając się lekko. Nie chciałam wywierać wrażenia samolubnej, czułam że ten pies jest kimś więcej. Chciałam trochę rozładować atmosferę, nie czułam się komfortowo w tamtym momencie. Przez chwilę bałam się że odbierze to jako kwestionowanie jego majestatu, ale odpychałam takie myśli. Każdemu przyda się w takich zimnych czasach pomoc, nawet tym najsilniejszym.

<Praxidike?>

[227 słów: Carmen otrzymuje 1 Punkt Doświadczenia]