Powojowe Tchnienie
aparycja
Mała, szara kulka, z dużymi, smutnymi oczami. Póki co jest niewielki, ale jego łapy wskazują, że kiedyś może być wręcz przeciwnie. Na ogół chodzi z łebkiem równie smętnie zwieszonym, co jego uszy. W ogóle przypomina szarą, samotną, burzową chmurę. Nawet ogon ponuro wlecze za sobą, gdziekolwiek pójdzie. Gdyby nie był taki drobny, można by go pomylić z Osiołkiem z “Kubusia Puchatka”. Ale jeśli go zaczepisz, poświęcisz mu chwilę i nie wystraszysz w pierwszych paru minutach rozmowy, zobaczysz radosne iskierki w jego jasnych oczach i pochmurny szczeniak nagle pokaże swoją pogodną stronę.
charakter
Jeśli znasz tego Powojnika, to prawdopodobnie po usłyszeniu tekstu “Na pewno mi się to nie uda…” pojawia się on przed twoimi oczami. Ten malec prawdopodobnie tak nadużywa tego zdania, że dla niektórych to mogą być jedyne słowa, które kiedykolwiek od niego usłyszeli. Poza absolutnym brakiem wiary w siebie Powój ma również upodobanie do ciągłego odchodzenia gdzieś na boczek i patrzenia (i rozmyślania) jak to by fajnie było sobie spędzać czas z innymi. Ile jednak faktycznie by go potrzebował ciężko stwierdzić, bo przez znaczną większość czasu jest sam ze sobą. Nawet jeśli już z kimś jest i coś robi, to ciężko mu rozmawiać, a co dopiero z obcymi mu zupełnie osobami. Ciągle ma wrażenie, że mu przerywają, albo że wręcz nikt go nie zauważa.
Przez to, że Powój cały czas czuje, że chciałby trochę więcej kontaktu i że potrzebuje przyjaciół, to jest bardzo podatny na wykorzystywanie. Jak go o coś poprosi, to nawet jeśli będzie się bardzo bał lub bardzo nie będzie chciał tego robić, to prawdopodobnie jednak to zrobi. Choć chciałby to zmienić, to (sam nie wie, jak to się dzieje) zawsze się to kończy tak samo.
Powój bardzo chciałby być dobry skupiaczem. Wtedy byłby lepszy we wszystkim i miałby jakiekolwiek szanse, na zostanie wojownikiem. Tymczasem on cały czas chodzi z łebkiem w chmurach. Nie może żyć tak, jakby chciał tu i teraz, więc odlatuje do krainy swoich fantazji. Niestety często również nie może skupić się na chwili obecnej, bo jego mały rozumek mącą mu nieustanne wizje i scenariusze nieciekawych rzeczy, które mogą się wydarzyć (prawdopodobnie przez niego lub jemu samemu). Oczywiście nie może się tymi wizjami z nikim podzielić, ogranicza się więc do swojej mantry. W końcu nigdy nie może się skupić, jest (już mocno pokazującym to) perfekcjonistą, a w dodatku czuje, że dla nikogo nie jest nic wart. To w końcu plan na katastrofę, totalne zniechęcenie się do wszystkiego i ogólne bycie smętną, wrażliwą kulą wątpliwości co do swoich możliwości.
Jego delikatna strona duszy ujawnia się w wielu aspektach. A to w uciekaniu do krainy wyobraźni, a to w ciągłym rozpraszaniu się przez ładne kwiatki i owady. Lubi sobie wyobrażać, jak to by było prowadzić życie jako kolorowy żuk czy motyl.
Wśród tych wszystkich rzeczy Powój zupełnie nie widzi swoich zalet. Prawdopodobnie nie byłby w stanie wymienić nawet jednej. A przecież jest doskonałym słuchaczem, potrafiącym z łatwością wczuć się w drugą osobę i jej problem, a także zawsze próbującym pomóc. Właśnie, z całą pewnością można na nim polegać. Nie odmówi ci pomocy, choćbyś chciał ukryć ciało, a wokoło kręciła się masa dorosłych. Mimo strachu przed kłopotami potrafi zawsze gdy trzeba wykazać się odwagą. Potrafi (choć z trudem) odmówić, jeśli uważa, że chodzi o coś złego, nie zgadzającego się z jego tokiem myślenia. Pomimo ciągłego bycia spiętym i frustracji, z powodu braku możliwości bycia takim, jakim chciałby być (i jakim się czuje), piesek wydaje się emanować spokojem i wytwarzać komfortową atmosferę. Niestety, sam, nieświadomie, odpycha od siebie przyciąganych przez jego miłą, powierzchowną sferę, potencjalnych bliskich.
Przez to, że Powój cały czas czuje, że chciałby trochę więcej kontaktu i że potrzebuje przyjaciół, to jest bardzo podatny na wykorzystywanie. Jak go o coś poprosi, to nawet jeśli będzie się bardzo bał lub bardzo nie będzie chciał tego robić, to prawdopodobnie jednak to zrobi. Choć chciałby to zmienić, to (sam nie wie, jak to się dzieje) zawsze się to kończy tak samo.
Powój bardzo chciałby być dobry skupiaczem. Wtedy byłby lepszy we wszystkim i miałby jakiekolwiek szanse, na zostanie wojownikiem. Tymczasem on cały czas chodzi z łebkiem w chmurach. Nie może żyć tak, jakby chciał tu i teraz, więc odlatuje do krainy swoich fantazji. Niestety często również nie może skupić się na chwili obecnej, bo jego mały rozumek mącą mu nieustanne wizje i scenariusze nieciekawych rzeczy, które mogą się wydarzyć (prawdopodobnie przez niego lub jemu samemu). Oczywiście nie może się tymi wizjami z nikim podzielić, ogranicza się więc do swojej mantry. W końcu nigdy nie może się skupić, jest (już mocno pokazującym to) perfekcjonistą, a w dodatku czuje, że dla nikogo nie jest nic wart. To w końcu plan na katastrofę, totalne zniechęcenie się do wszystkiego i ogólne bycie smętną, wrażliwą kulą wątpliwości co do swoich możliwości.
Jego delikatna strona duszy ujawnia się w wielu aspektach. A to w uciekaniu do krainy wyobraźni, a to w ciągłym rozpraszaniu się przez ładne kwiatki i owady. Lubi sobie wyobrażać, jak to by było prowadzić życie jako kolorowy żuk czy motyl.
Wśród tych wszystkich rzeczy Powój zupełnie nie widzi swoich zalet. Prawdopodobnie nie byłby w stanie wymienić nawet jednej. A przecież jest doskonałym słuchaczem, potrafiącym z łatwością wczuć się w drugą osobę i jej problem, a także zawsze próbującym pomóc. Właśnie, z całą pewnością można na nim polegać. Nie odmówi ci pomocy, choćbyś chciał ukryć ciało, a wokoło kręciła się masa dorosłych. Mimo strachu przed kłopotami potrafi zawsze gdy trzeba wykazać się odwagą. Potrafi (choć z trudem) odmówić, jeśli uważa, że chodzi o coś złego, nie zgadzającego się z jego tokiem myślenia. Pomimo ciągłego bycia spiętym i frustracji, z powodu braku możliwości bycia takim, jakim chciałby być (i jakim się czuje), piesek wydaje się emanować spokojem i wytwarzać komfortową atmosferę. Niestety, sam, nieświadomie, odpycha od siebie przyciąganych przez jego miłą, powierzchowną sferę, potencjalnych bliskich.
umiejętności
SZYBKOŚĆ
23
SIŁA
16
POZIOM MEDYCZNY
0
WITALNOŚĆ
22
ZRĘCZNOŚĆ
19
TRENING
zakończony.
relacje
RODZINA
Ma dwóch braci, Pajęczą Łapę i Potokowa Łapa oraz siostrę Iskrzącą Pożogę. Czuje się do nich bardzo przywiązany, czujnie obserwując i analizując, by potem starać się jak najbardziej dopasować. Bardzo pragnie ich akceptacji i towarzystwa, mimo że wydaje się od nich stronić i wybierać siedzenie samemu gdzieś w kącie. Powój ma też starszą, przybraną siostrę, Mleczne Oko. Szczeniak boi się jej, wydaje mu się, że ta bardzo nie lubi swojego doczepionego rodzeństwa. Jest też Jasne Serce, jego prawie ojciec, całkowicie opiekun. Jest miły i Powój lubi go dużo bardziej, niż można by stwierdzić na pierwszy rzut oka. Jest ostoją spokoju w klanie, który go trochę przeraża. W głębi duszy szczeniak jednak pragnie poznać swoich rodziców, dowiedzieć się, dlaczego nie był dla nich wystarczający.
MENTOR
ciekawostki
Lubi uczyć się nowych nazw roślin i owadów, stara się zawsze podchwycić jakieś nowe.
Uwielbia trzmiele, zawsze gdy je widzi, czuje, że jego dzień staje się troszkę lepszy.
Uwielbia trzmiele, zawsze gdy je widzi, czuje, że jego dzień staje się troszkę lepszy.
dodatkowe informacje
AUTOR CYTATU
a-ha ["Take on me"]
KONTO DISCORD
brak [postać NPC], autor: Mantylda#7270
ŹRÓDŁO ZDJĘCIA
OSTRZEŻENIA
0/3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz