— Och Lekka Łapo. Nie wygaduj głupstw. Nadajesz się tak samo, a nawet i bardziej. Mało który, mały wojownik umie przetrwać tyle zdarzeń — odparłem, dodając otuchy. Cóż, cała ta rozmowa mnie zszokowała. Przybliżyłem się do młodego, liżąc go w ucho.
— Słuchaj, gwiezdni czasem bywają nie zrozumieli, ale wiedza co robią. Prędzej czy później my widzimy w tym wszystkim coś dobrego. — Wziąłem głęboki wdech, zastanawiając się nad dalszą wypowiedzią.
— Przecież Kamyk lepiej by się odnalazł tutaj, niż z gwiezdnymi. Jestem pewien.
— Młody, możesz mi uwierzyć na gwiezdnych. Jesteś najlepszym uczniem, jakiego miałem do tej pory, mówię ci — początkowo przerwałem uczniowi, nie dając mu się pogrążyć w smutnych emocjach.
— Naprawdę? Ale przecież. — Spuścił łeb, jakby zastanawiając się nad moimi słowami.
— No mówię ci, jestem pewny, że wyrośniesz na najlepszego wojownika. W końcu to ja cię szkolę. — Pokręciłem łbem podnosząc się.
— A teraz, po tym nieciekawym treningu, zapraszam na posiłek. Zapewne jesteś głodny — zmieniłem temat, na szczęście z sukcesem. Lekki podniósł się, nieśmiało merdając ogonem na boki.
Jestem świadom, że dalej ucznia coś gryzło. Jednak nigdy nie byłem za wymuszaniem informacji, przecież to jeszcze szczeniak, a był taki mały jeszcze chwilę temu. Nigdy nie sądziłem, że podczas nauki będą doskwierać takie sytuacje, a podobno to bycie liderem jest ciężkie. Oj nie nie.
Gdy doszliśmy do miejsca z zapasem jedzenia, pozwoliłem samcowi pierwszemu się pożywić. To on teraz potrzebował opieki i mojego bycia przy nim.
— Wiesz co? Odpuścimy sobie trening na chociażby dwa dni. Oboje potrzebujemy trochę odpoczynku, a teraz chodź. Musimy pójść do Szkarłatnego Bluszcza, by mnie opatrzeć — zagaiłem, gdy ten skończył swój posiłek. Odnośnie pójścia do medyka, wcale nie chodzi o mnie, jednak już nie chciałem, by w tej małej psiej główce roiło się więcej negatywnych myśli.
<Lekka Łapo?>
[284 słowa: Oszroniona Gwiazda otrzymuje 2 Punkty Doświadczenia, Lekka Łapa 2 Punkty Treningu]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz