aparycja
Na pewno nie można jej odmówić piękna, chociaż jej uroda jest dość banalna i często spotykana; futro czarne niczym lukrecja i jaśniejsze oczy, w kolorze chłodnego brązu, wymieszanego z błyszczącym rdzawymi refleksami bursztynem. Początkowo ciemne uszy Agatowej Łapy wisiały luźno, podskakując przy jej pierwszych krokach, które stawiała na drżących, szczenięcych nogach; dopiero z biegiem księżyców uniosły się, dodając suczce powagi i dorosłości.
Sylwetka Agatowej Łapy jest harmonijna i proporcjonalna, o długich łapach i wyraźnie rysujących się na nich mięśniach. Patrząc na nią, nie trudno sobie wyobrazić jej chód; obszerne kroki, spokojnie merdający na boki ogon i uniesiony wysoko pysk, z zadartym nosem skierowanym ku niebu i, zazwyczaj, roziskrzonymi oczami.
charakter
Bardzo, naprawdę bardzo łatwo można w niej rozniecić ducha rywalizacji. W każdy trening, wyścig czy zabawę wkłada całą swoją energię dla satysfakcji płynącej z zostania zwyciężczynią; do podium jednak nie idzie ,,po trupach’’, wyzywając innych, podstawiając im łapy pod nogi i drwiąco się śmiejąc, a spokojnie, pełna opanowania i zdecydowania, grając fair play (chociaż niezwykle łatwo traci nad tym kontrolę).
Ma skłonności do agresji. Nie robi tego naumyślnie, a jedynie wtedy, gdy za bardzo się nakręci; fakt, podczas współzawodnictwa jest spokojna i zdeterminowana, ale również wymaga tego od innych. O krok czy słowo za dużo w jej obecności, a Agatowa Łapa za mocno wbije pazury czy zęby w szyję przeciwnika.
I tak samo jak Kłaczek czy też Sowi, córeczka tatusia jest narcystyczna. Swoją postać widzi w niezwykle dobrym świetle; co za tym idzie, trudno jest jej dostrzec swoje własne wady, a swoje zalety ukazuje na wszystkie możliwe sposoby, wyolbrzymia je i dosyć często traktuje innych z góry.
Ma problem z dotrzymywaniem obietnic; składa je przy każdej okazji, gdy pragnie świętego spokoju. Potem szybko o nich zapomina i nawet o tym nie wiedząc, łamie dane przez siebie słowo.
Jednakże postaw ją obok Sowiego Pazura, a wyparują z niej wszystkie negatywne emocje i nawet jeśli przed chwilą chciała, śledząc cię spokojnym i chłodnym wzrokiem, rozerwać gardło, będzie zachowywać się grzecznie; uśmiechnie się, może nawet przeprosi, ze zmieszaniem wbijając spojrzenie w swoje łapy. Przecież jest tylko małym, uroczym kłębkiem czarnych kłaków z wytrzeszczonymi orzechowymi oczami i krótkawym ogonkiem; ot, kochany, słodki szczeniaczek, do jakich dwunożni zwykli szczebiotać przy każdej okazji.
I owszem; jej pozytywne cechy całkiem pasują do tego opisu, ponieważ tak jak praktycznie każdy, Agatowa Łapa nie ma samych wad.
Uwielbia wszystkie zwierzęta i rozczula się na sam widok królików, ptaszków czy myszek, a nawet — ignorując niepochlebne słowa innych psów na temat tych stworzeń — kotów. Za każdym razem, gdy widzi cierpiące żyjątko, zaciąga je, najdelikatniej jak potrafi, do legowiska medyka i, jak zwykle uprzejmie, z uporem, błaga z załzawionymi oczami o ratunek dla zwierzęcia.
Chce zmieniać świat na lepsze, z szczenięcą naiwnością myśli, że jej się to uda; że zatrze wszelkie różnice i wady innych, zaprowadzi wśród wojowników pokój na wieki wieków, niczym Jezus sprowadzając zbawienie. Ale, jak już było wyżej zaznaczone, Agatowa Łapa to tylko nieporadny zlepek czarnej sierści, jasnych ząbków i pazurków, który oddycha od ledwie paru księżyców i jedyne co zna, to zapchany psami, zakurzony magazyn; do dorosłości przeżyje jeszcze niejedno rozczarowanie, wiele razy posmakuje zwycięstwa, co w pełni ukształtuje jej charakter.
umiejętności
SZYBKOŚĆ
15
SIŁA
5
POZIOM MEDYCZNY
0
WITALNOŚĆ
12
ZRĘCZNOŚĆ
8
TRENING
30/30
relacje
RODZINA
Ma dużą rodzinę, tak więc postarajmy się nikogo nie pominąć.
Matka, Rzepakowa Gwiazda, obecna liderka klanu, dwadzieścia parę księżyców przed narodzinami Agatowej Łapy, wypchała z siebie Ciepłka (obecnie: Ciepła Pleśń), Żabkę i Meszka (obecnie: Omszona Krtań), których ojcem był Oszroniona Gwiazda — dawny przywódca Industrii.
O ile jej dwaj pierwsi synowie przeżyli do wieku dorosłego, przybierając imiona Ciepła Pleśń i Omszona Krtań, Żabunia nie doczekała się tego zaszczytu; umarła w wieku szczenięcym, wprowadzając tym samym swoją matkę w depresję.
Przywódczyni, ze wsparciem jej nowego partnera i zastępcy klanu, Sowiego Pazura, udało się wyjść z żałoby, a niedługo potem dowiedziała się, że jest w ciąży.
I tak na świat przyszła szóstka słodkich gówniarzy, wśród których była Agatowa Łapa.
Córeczka tatusia żywi mieszane uczucia do Kłaczka (obecnie: Kłaczasta Łapa) i Węgorzyk (obecnie: Węgorzowy Całun), dwójki najstarszych z miotu. Nie szanuje ich za krzywdę, którą wyrządzają zwierzętom w ramach zabawy (lub eksperymentów) i nie raz drze z nimi ryja o to, co należy robić, a czego nie; rozkrajanie żab definitywnie jest niewłaściwe. Rzadko zdarza jej się przyłapać ich na nękaniu zwierząt, ale najczęściej wtedy woła Sowiego — i po kłopocie.
Zaraz po szalonych naukowcach, suczka jest najstarszą w miocie, a po niej kolejno znajdują się Górka (obecnie: Górski Trel), Lipka (obecnie: Lipowy Szlak) i Nagietek (obecnie: Nagietkowy Poranek).
Do Nagietka ma podejście mocno neutralne; jeśli jest — fajnie. Jeżeli go nie ma — trochę szkoda, ale nadal fajnie. Swoje siostry, Lipkę i Górkę, uwielbia i z miotu najbardziej się z nimi związała.
Wracając do starszych braci — Ciepłego i Omszonego — szanuje ich i nie może ukryć podziwu dla ich rangi i także wyróżnienia Pleśni, ponieważ na jednym ze zgromadzeń, został wyznaczony posłańcem Płomiennych; ogółem zdecydowanie bardziej go lubi niż Meszka, ze względu na jego spokojniejszy charakter.
Zresztą, i tak wśród rodziny na pierwszym miejscu stawia Sowiego Pazura; często z nim rozmawia, a w jego pobliżu udaje niewiniątko. Stuprocentowa córeczka tatusia.
MENTOR
ciekawostki
Jest meteopatą. Silnie odczuwa zmiany pogody, ciśnienia; jest wtedy senna a także mocno boli ją głowa.
W jedzeniu ogranicza ją konstystencja. Lubi wiele smaków, jednak nawet jeśli spożywa ulubiony pokarm, łatwo u niej o odruch wymiotny; wystarczy że poczuje na języku galaretowaty, żylasty bądź zbyt miękki kawałek, a już jej pysk wykrzywia się w obrzydzeniu.
Nie umie odróżnić żółtego koloru od pomarańczowego ani różowego od czerwonego.
Gdy je, ślini się i sypie okruszkami naokoło. Dlatego nie lubi, gdy ktoś w tym czasie na nią patrzy; czuje się wtedy jak idiotka.
Panicznie boi się wojny; nie dopuszcza do siebie myśli, że prawdopodobnie kiedyś przyjdzie jej w jakiejś walczyć. Na samą nazwę klanu Quintus zasycha jej w gardle.
Nienawidzi upałów, a z tego powody także pory zielonych liści. Zdecydowanie bardziej woli przedzierać się przez zimne zaspy niż prażyć na słońcu i taplać w mokrym, gorącym piasku.
Wstydzi się swojej słabej orientacji w terenie; często gubi się nawet na terytorium własnego klanu.
Bardzo dba o swoje zdrowie; dużo ćwiczy, je siemię lniane, żuje liście melisy na stres i często kradnie warzywa czy owoce od dwunożnych (szczególnie pomidory. Kocha pomidory).
Chociaż nie widać tego na pierwszy rzut oka, ma krzywy zgryz. Z obawy, że ktoś ją wyśmieje, pilnuje się, by za często się nie uśmiechać; dlatego zwykle wygląda, jakby chciała komuś wpierdolić, chociaż jest po prostu spięta.
Ma nadwrażliwość zębów; bolą ją, gdy spożywa gorące lub zimne jedzenie.
Równowaga Agatowej Łapy jest niewiarygodnie dobra. Rzadko kiedy zdarza jej się wywrócić.
dodatkowe informacje
AUTOR CYTATU
Mark Twain
KONTO DISCORD
JustToBe#8776
ŹRÓDŁO ZDJĘCIA
OSTRZEŻENIA
1/3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz